[ad_1]
به گزارش خبرنگار اقتصادی روابط عمومی گروه تجاری ققنوس ،یکی از اساسی ترین و مهم ترین شاخص های بازار کار، نرخ بیکاری است و یکی از عوامل مهم و موثر بر آن پدیده «ترک شغل» می باشد. ترک شغل ممکن است در جهت رونق بازار کار و تلاش فرد شاغل برای جستجوی کار بهتر یا در مقابل به دلایل رکود در بازار،نارضایتی شغلی، تعطیلی محل کار یا سایر موارد باشد.
کارشناسان،دلایل ترک شغل را به دو دسته ارادی(اختیاری) و غیر ارادی (غیر اختیاری) تقسیم می کنند. در این گزارش با استفاده از نتایج طرح آمارگیری نیروی کار مرکز آمار ایران طی سال های ۱۳۹۰ الی ۱۳۹۵ به بررسی اثر بیکاران قبلا شاغل به ویژه بیکاران ارادی در میزان بیکاری کشور پرداخت شده است.
در این گزارش منظور از بیکاران قبلا شاغل ،بیکارانی هستند که در ۵سال گذشته حداقل دو هفته به صورت مستمر مطابق تعریف کار کرده و بنا به دلایلی از جمله پایین بودن درآمد، تعطیلی دائمی محل کار،فصلی بودن کار، موقتی بودن کار و…شغل خود را ترک کرده و در طی دوره زمانی مرجع در جستجوی کار بوده یا تمایل به انجام کار داشته اند.
از مجموع بیکاران قبلاً شاغل ،بیکارانی هستند که به صورت ارادی و اختیاری شغل خود را ترک کرده و به نوعی در بیکاری خود سهیم می باشند. این افراد،بیکاران قبلا شاغلی هستند که به دلایل ارادی شامل « پایین بودن درآمد» «مسائل خانوادگی » « مهاجرت»« جابه جایی محل کار» و « تحصیل یا آموزش» « ترک شغل» نموده و بدین ترتیب در زمره بیکاران کشور قرار گرفته اند.
نتایج طرح آمارگیری نیروی کار سال ۱۳۹۵ مرکز آمار ایران نشان می دهد که از حدود ۳.۲ میلیون نفر بیکار ۱۰ ساله و بیشتر در کشور، حدود ۱.۷ میلیون نفر ۵۴.۳ درصد قبلاً شاغل بوده اند که در این میان تعداد ۳۱۴۲۹۳ نفر۱۸.۱ درصد به صورت ارادی و تعداد ۱۴۲۵۱۴۱ نفر ۸۱.۹ درصد به صورت غیر ارادی شغل خود را ترک کرده اند .
«پایین بودن درآمد» مهمترین دلیل برای ترک کار نیروی کار است. دستمزدبرای نیروی کار تا جایی اهمیت دارد که فرد با توجه به اینکه توان تأمین معیشت زندگی را ندارد مجبور به ترک کار می کند.«پایین بودن درآمد» یکی از دلایل اصلی در عوامل ارادی ترک شغل است.
*۱۴درصد بیکاری جامعه به خاطر ناکافی بودن حداقل دستمزد است
علی خدایی، نماینده کارگران درباره درآمد پایین کارگران گفت: در شرایطی که نابسامانی معاش کارگران، حتی تندروترین نمایندگان سرمایه‌داری را به قبول افت معیشتی طبقه‌ی کارگر واداشته، تلاش برای زدودن حداقل دستمزد را «وقاحت» می‌داند.امروزه همه معترفند که وضعیت معاش کارگران خوب نیست و حداقل دستمزد مناسب نیست. یادمان نرود که حداقل دستمزد در بهترین حالت فقط ۲۸.۳ هزینه‌های ماهانه‌ی خانوار را پوشش می‌دهد. اما در کمال بی‌پروایی، برخی آقایان درخواست دارند که همین حداقلِ غیرکافی نیز به کارگران پرداخت نشود و از همه ابزارهای تبلیغاتی ازجمله جزوه، دست‌نوشته و حتی پیامک برای اقناع مسئولان استفاده میکنند.
نماینده کارگران در شورای عالی کار، واکنش «برخی» از مسئولان را سوال‌برانگیز توصیف می‌کند و می‌گوید: برخورد برخی از مسئولان نشان‌دهنده بی‌اطلاعی کامل از مناسبات بازار کار است. طرح اخیر بر این ادعا استوار است که با حذف الزام حداقل دستمزد، نرخ اشتغال بالا می‌رود. متاسفانه کسانی که به این حرف‌ها گوش فرا می‌دهند، هیچ شناختی از تعریف اشتغال ندارند. در همین سال گذشته، ۱۴درصد بیکاری‌های ارادی مربوط به کسانی‌ست که حداقل دستمزد را ناکافی می‌دانند. پس چطور ادعا میکنند که با کاهش مزد، اشتغال ایجاد می‌شود؟!
وی تاکید می‌کند: در شرایطی که ۱۴ درصد بیکاران، به خاطر پایین بودن حداقل دستمزد، بازار کار رسمی را رها میکنند و به اشتغال غیررسمی روی می‌آورند، آقایان می‌خواهند با پایین آوردنِ بیشتر مزد، اشتغال ایجاد کنند. این یک رویکرد مضحک و بی‌اساس است.
متن کامل این پژوهش را اینجا دریافت کنید.
انتهای پیام/
[ad_2]
