[ad_1]
به گزارش تراز: در قرآن کریم پیامبر اکرم (ص) را به عنوان الگوی نیکو و نمونه حیات عالی انسانی معرفی می کند. (سوره احزاب، آیه ۲۱) لذا توجه به ریز نکات اخلاقی و رفتاری حضرت می تواند ما را در مسیر نیل به سبک زندگی صحیح اسلامی رهنمون باشد.
یکی از مسائل مهم در زندگی پیامبر اکرم (ص) توجه ویژه آن حضرت به کار و تلاش و حرکت در جهت تامین رزق و روزی حلال است. البته این تلاش در جهت روزی را در کنار سایر توصیه های حضرت باید قرار بدهیم تا دچار مال اندوزی و حبّ دنیا نشویم.
سه فرمایش زیر از پیامبر (ص) را باید در کنار هم به کار بست تا نه دچار دنیادوستی شویم و نه دچار سستی و تنبلی و صرفا پرداختن به عبادت و رها کردن دنیا.
می فرمودند: «دوستی دنیا ریشه همه بدیهاست.»
همچنین می فرمودند: «اَلْکادّ عَلی عِیالِهِ کَمُجاهِدٍ فی سَبیلِ اللّهِ؛ یعنی کسی که با دسترنج خویش زندگی و مـعـاش خـود و عـیـالش را تـامـیـن کـنـد، مـانـنـد رزمـنـده ای اسـت کـه در راه خـدا مـی جـنگد.»
و نیز می فرمودند: «طَلَبُ الْحَلالِ فَریضَهٌ عَلی کُلِّ مـُسْلِمٍ وَ مـُسْلِمَه؛ بـه دست آوردن روزی حلال بـر هر زن و مرد مـسلمان واجب است.»
** ده نکته از تلاش پیامبر اکرم (ص) برای کسب روزی
۱- پیامبر از همان اوان کودکی مخالف بطالت و تـنـبلی و دائم در حال تلاش سازنده بـود. در یکی از روزهایی که در کفالت حلیمه بود از او پرسید: برادرانم روزها کجا می روند؟ حلیمه گفت: گوسفندان را به چراگاه می برند. گفت: من هم از امروز با آنان خواهم بود.
۲- هفت ساله بود که دیدند خاک و کلوخ در دامن ریخته و در خانه سازی به عبدالله بن جُدعان کمک می کند. در طول زندگی حضرت دیده نشد که روزی را به بیهودگی بگذراند.
۳- در مقام نیایش همیشه می فرمودند: «خداوندا از بیکاری و تنبلی و زبونی به تو پناه می برم.»
۴- در کتاب های تاریخی آمده است که پیامبر مدّتی از عمر خویش را به چوپانی گذراندند. این جمله را از ایشان نقل نموده انـد که فرمود: من مدّتـی گـوـفنـدان اهل مکه را در سرزمینِ قراریط شبانی می کردم.
۵- مدتی به شبانی گوسفندان ابوطالب مشغول بود. اینگونه نبود که حضرت فقط در حال تفکر باشد و دیگران کارهای او را انجام بدهند. از ساید اطرافیانش کمتر تلاش نمی کرد.
۶- در اوّلین سفر تجاری به همراه ابوطالب به شهر بُصری رفت و رموز کار تجارت را در ضمـن آن فـرا گرفت. ابـوطالب به دنبال انتخاب شغل مناسبی برای برادرزاده خود، به وی پیشنهاد کرد نزد خـدیـجـه بـنـت خویلد بروند و با سرمایه او تجارت کنند.
۷- پیامبر (ص) با حضرت خدیجه (س) قرارداد مضاربه بـست که در منـافع کالا سهیم باشد. او مال التجاره را در شـام بـه فـروش رسانید و با سود فراوان بازگشت.
۸- از برخی کتابهای تاریخی استفاده می شود که در زمان پیامبری که فرصت تـجـارت و شـبـانی نبود، حضرت اکثر اوقات و فرصت های فراغت خود در خانه را به دوزندگی می گذرانده است.
۹- امام کاظم (ع) می فرمودند که پیامبر (ص) با دست مبارک خویش کار می کردند و از همان دسترنج خود ارتزاق می نمودند. حـسیـن بـن علی بـن حمـزه از پـدرش نـقـل مـی کـند که امام کاظم (ع) را دیدم که در زمین خود سخت کار می کردند و از تمام وجود ایـشـان عـرق می ریـخت. بـه او گـفـتم: فدایت شوم مردان کجایند؟ فرمود: علی، بدان کـسانی کار می کردند که از من و پدر من برتر بوده اند! گفتم: چه کسانی ؟ فرمود: رسول خدا (ص ) و امیرمؤمنان (ع) و تمام پدران من با دستان خود کار می کردند و تلاش کار، سیره پیامبران، جـانـشینان و همه صالحـین است.
۱۰- در وسائل الشیعه آمده است که خداوند به حضرت داود وحی نمود که ای داود، اگر از بیت المـال نـگیری و از دسترنج خویش بـخـوری ، بنده خوبی هـستی ! حـضرت داود چهل روز گریه می کرد و بعد از آن برای معاش خـود کار کـرد و از بـیـت المال بی نیاز گردید. لذا پیامبر اعظم (ص) نیز بهترین کارها را کاری می دانست که با دست انجام پذیرد و از میان کسب هـا بـزّازی (پارچه فروشی) و عـطرفروشی را می ستود. او اهـل حرفه های مختلف را می ستود و می فرمود: خداوند اهل حرفه امین را دوست دارد.
[ad_2]
Source link
