برای تسهیل تجارت در سراسر جهان، اتاق بازرگانی بین المللی (ICC) مجموعهای از قواعد اینکوترمز را منتشر میکند که رسماً به عنوان اصطلاحات تجاری بینالمللی شناخته میشوند. اصطلاحات اینکوترمزها از لحاظ جهانی به رسمت شناخته شدهاند و تعهدات خریداران و فروشندگان را شفافسازی کرده، از سردرگمی در قراردادهای تجارت خارجی جلوگیری میکنند.
طرفهای درگیر در تجارت داخلی و بینالمللی معمولاً از آنها به عنوان نوعی نوشته خلاصه برای کمک به درک یکدیگر و شرایط دقیق ترتیبات تجاری خود استفاده میکنند. برخی از اینکوترمزها برای هر روش و وسیله حمل و نقل اعمال میشود، اما برخی دیگر منحصرا برای حمل و نقل از طریق آب اعمال میشود.
نکات کلیدی درباره قواعد اینکوترمز
شرایط تجاری بینالمللی ـ به اختصار اینکوترمز ـ قوانین و شرایطی را که خریداران و فروشندگان در قراردادهای تجاری بینالمللی و داخلی استفاده میکنند، روشن مینماید. اتاق بازرگانی بینالمللی (ICC) اینکوترمز را در سال ۱۹۳۶ توسعه داد و بهطور دورهای آنها را برای انطباق با شیوههای تجاری در حال تغییر بهروزرسانی میکند.
نمونههای معمولی از قواعد و اصطلاحات اینکوترمز برای هر نوع حملونقل شامل تحویل در پایانه (DAT)، وظیفه پرداخت شده (DDP) و تحویل کالا در محل کار (EXW) است.
قواعد اینکوترمز برای سال ۲۰۲۰ به روز شد و اگر چه طی آن تنها یک اصطلاح تغییر کرد، ولی تفاوتهای قابل توجهی در هزینههای امنیتی ایجاد شد. اصطلاحات اینکوترمز استاندارد شده است، اما خریداران و فروشندگان خاص شرایط فردی را بر سایرین ترجیح میدهند. به این ترتیب، اینکه کدام ترم مورد استفاده قرار خواهند گرفت، موضوع مذاکره است.
آشنایی با قواعد اینکوترمز
اتاق بازرگانی بینالمللی (ICC) قواعد اینکوترمز را در سال ۱۹۳۶ توسعه داد و بهطور دورهای آنها را برای انطباق با شیوههای تجاری در حال تغییر بهروزرسانی میکند.
ماموریت ICC ارتقای بازارهای باز و تضمین رونق اقتصادی جهانی از طریق تجارت است. از آنجایی که ICC یک سازمان تجاری شبکهای است که به بیش از ۴۵ میلیون شرکت در ۱۰۰ کشور جهان دسترسی دارد، به نظر میرسد ICC دارای تخصص بینظیری در ایجاد قوانینی برای هدایت تجارت بین المللی است.
در حالی که پایبندی به اصطلاحات اینکوترمز داوطلبانه است، قوانین ایجاد شده توسط ICC معمولاً توسط خریداران و فروشندگان به عنوان بخشی منظم از معاملات تجاری استفاده میشود.
قواعد اینکوترمز مجموعهای جهانی از قوانین و دستورالعملهایی را ارائه میدهد که به تسهیل تجارت کمک میکند. در اصل، آنها زبان مشترکی را ارائه میدهند که معامله گران میتوانند برای تعیین شرایط معاملات خود از آن استفاده کنند. خریداران و فروشندگان میتوانند از اینکوترمز در انواع فعالیت های لازم برای انجام تجارت استفاده کنند. فعالیتهای معمولی که مستلزم استفاده از اینکوترمز هستند شامل ثبت سفارش خرید، برچسبگذاری یک محموله برای حمل و نقل، تکمیل گواهی مبدأ، یا مستند کردن یک قرارداد حامل رایگان (FCA) است.
- مهم: از آنجا که ICC به طور منظم اینکوترمز را به روز میکند، قراردادها باید مشخص کنند که از کدام نسخه استفاده میکنند (به عنوان مثال، اینکوترمز ۲۰۲۰). همچنین، توجه داشته باشید که اصطلاحات تجاری مورد استفاده در کشورهای مختلف ممکن است در ظاهر یکسان به نظر برسند، اما در صورت استفاده در داخل، میتوانند معانی متفاوتی داشته باشند.
اصطلاحات اینکوترمز برای هر شیوه حمل و نقل
برخی از نمونههای متداول قواعد اینکوترمز برای انواع شیوه حملونقل عبارتند از: وظیفه پرداختی (DDP)، تحویل در محل (DAP) و Ex Works (EXW). هفت اینکوترمز برای هر نوع حملونقل به شرح زیر است:
- Ex Works
- FCA: رایگان تا تحویل به اولین حامل
- CPT: هزینه از سوی فروشنده تا مبدا اصلی پرداخت میشود
- CIP: حمل و نقل و بیمه پرداخت میشود
- DAP: تحویل در محل
- DPU: تحویل در محل تخلیه
- DDP: فروشنده مسئول پرداختها تا تحویل کالا در مقصد
DPU نشان میدهد که فروشنده کالا را به یک ترمینال تحویل میدهد و تمام خطرات و هزینههای حمل و نقل را تا زمانی که کالا وارد و تخلیه شود به عهده میگیرد. پس از آن خریدار ریسک و هزینههای حمل و نقل کالا از ترمینال تا مقصد نهایی را بر عهده میگیرد.
طبق قواعد اینکوترمز DDP فروشنده تمام ریسک و هزینههای حمل و نقل را بر عهده میگیرد. همچنین فروشنده باید کالا را برای صادرات در بندر حملونقل و واردات در مقصد ترخیص کند. علاوه بر این، فروشنده باید برای کالاهایی که تحت DDP حمل میشوند، عوارض صادرات و واردات بپردازد.
تحت قواعد اینکوترمز Ex Works (EXW)، فروشنده فقط موظف است کالا را برای تحویل در محل کسب و کار فروشنده یا مکان مشخص دیگری در دسترس قرار دهد. تحت EXW، خریدار تمام ریسک و هزینههای حمل و نقل را بر عهده میگیرد.
در سال ۲۰۱۰، دو دسته اصلی اصطلاحات اینکوترمز بر اساس شیوههای حمل و نقل به روز و طبقه بندی شدند. طبقهبندی اول برای هر نوع حمل و نقلی اعمال میشود، در حالی که طبقه بندی دوم فقط برای حمل و نقل دریایی و آبی داخلی بکار میرود.
قوانین اینکوترمز برای حملونقل دریایی
ICC قوانین خاص اینکوترمز را برای حمل و نقل دریایی و آبی داخلی مانند هزینه، بیمه و حملونقل (CIF) و تحویل رایگان در عرشه کشتی (FOB) دارد. اینکوترمز برای حمل و نقل دریایی و آبی داخلی به شرح زیر است:
- FAS: رایگان در کنار کشتی
- FOB: رایگان در عرشه کشتی
- CFR: هزینه و حملونقل تا بندر مقصد
- CIF: هزینه، بیمه و حمل و نقل
شرایط حمل و نقل رایگان در عرشه کشتی FOB نشان میدهد که فروشنده کالا را در کشتی تعیین شده به نام خریدار تحویل میدهد. خریدار یا فروشنده ممکن است تمام ریسک و هزینههای حمل و نقل را بسته به اینکه کالا در نقطه حمل و نقل FOB یا مقصد FOB فروخته میشود، تقبل کند.
شرایط هزینه، بیمه و حملونقل (CIF) نشان میدهد که فروشنده باید کالا را به بندر تعیین شده تحویل دهد و آن را در یک کشتی مشخص بارگیری کند و مسئولیت پرداخت کلیه هزینههای حمل و نقل، بیمه و بارگیری را بر عهده بگیرد. پس از آن، خریدار هزینه و ریسک مربوط به حمل و نقل محموله از بندر تعیین شده به انبار یا شرکت خود را بر عهده میگیرد.
قواعد اینکوترمز چه مواردی را پوشش نمیدهد؟
موارد خاصی وجود دارد که اصطلاحات اینکوترمز پوشش نمی دهد. اینکوترمز انجام نمی دهد:
- تمام شرایط فروش را در نظر بگیرید.
- کالاهای فروخته شده را شناسایی کنید و قیمت قرارداد را ذکر کنید.
- روش یا زمان پرداخت مورد مذاکره بین فروشنده یا خریدار را ذکر کنید.
- زمانی که عنوان یا مالکیت کالا از فروشنده به خریدار منتقل میشود.
- مشخص کنید کدام اسناد باید توسط فروشنده به خریدار ارائه شود تا فرآیند ترخیص کالا از گمرک در کشور خریدار تسهیل شود.
- پاسخگویی به مسئولیت عدم ارائه کالا مطابق با قرارداد فروش، تاخیر در تحویل و یا مکانیسمهای حل اختلاف.
با توجه به حذف برخی شرایط فروش، فقط کار با قواعد اینکوترمز میتواند محدود کننده باشد. همه طرفهای درگیر در هر قراردادی باید قبل از امضای قرارداد اطمینان حاصل کنند که تمام موارد قابل اجرای بالا مورد توجه قرار گرفته است. در کار کردن با اینکوترمز ممکن است بسیاری مسائل حقوقی هم پیش بیاید، به همین دلیل است که برای اطمینان از کسب و کار راحت باید به همه دلایل فوق توجه کنید.
اصطلاحات اینکوترمز ۲۰۱۰ در مقابل اینکوترمز ۲۰۲۰
اگرچه قواعد اینکوترمز در سال ۲۰۲۰ به روز شد، تفاوت قابل توجهی بین نامگذاری این دو وجود ندارد. تنها یک تغییر در اصطلاحات وجود داشت و آن عبارت بود از اینکه اینکوترمز سال ۲۰۱۰ که عبارت بود از تحویل در ترمینال (DAT) به عبارت تحویل در مقصد نهایی تخلیهDPU) ) در ۲۰۲۰ تبدیل شد. این تحویل نه تنها مواردی بود که در پایانهها انجام میشود، بلکه شامل همه مکانهای تخلیه است. در هر دو مورد، اصطلاحاتی وجود دارد.
وقتی از خود شرایط عبور کنید، بیشتر درگیر مسائل دیگر میشوید. به عنوان مثال، میزان بیمه حمل و نقل مورد نیاز تحت شرایط CIP افزایش یافته است. با این حال، این تاثیری بر مدت CIF ندارد.
اصطلاحات اینکوترمز ۲۰۲۰ شرایطی را پوشش میدهد که در آن خریدار یا فروشنده کالا را با استفاده از وسایل نقلیه شخصی خود حمل میکند. در سال ۲۰۱۰، فرض بر این بود که این خدمات توسط یک حامل شخص ثالث ارائه میشد. تغییری در نحوه استفاده از قانون FCA همراه با اعتبار اسنادی وجود دارد.
علاوه بر این، مسئولیتهای هزینهای مرتبط با امنیت نیز وجود دارد که تغییر کردهاند. که میتوانند با فرآیندهای ترخیص صادرات و همچنین فرآیند ترخیص واردات مرتبط باشند. بازنگری اینکوترمز روشن کرد که رایجترین سرفصلهای هزینه آنهایی هستند که با حمل و نقل مرتبط هستند و مسئولیت آن بر عهده طرفی است که این کار را ترتیب میدهد. هزینههای امنیتی مرتبط با ترخیص صادرات به غیر از موارد Ex Works بر عهده فروشنده خواهد بود. هزینههای امنیتی مرتبط با واردات به جز موارد DDP بر عهده خریدار خواهد بود.
مزایا و معایب اینکوترمز
بزرگترین مزیت استفاده از قواعد اینکوترمز، استانداردسازی و اختصاصی بودن جنبههای پیچیده تجارت بین المللی است. وجود سیستمی که ابهامات بین کشورها را از بین میبرد، تجارت را بسیار سادهتر کرده است، به خصوص هنگام مذاکره در مورد شرایط. این در صرف زمان و هزینهای که قبلاً برای وکلایی که طبق شرایطی اساساً اینکوترمز را به زبانهای مختلف تقسیم و پیشنویس میکردند، صرفجویی میکند.
یک نقطه ضعف قابل توجه برای اینکوترمز این است که خریداران و فروشندگان هنگام استفاده از آنها ترجیحات متفاوتی خواهند داشت. به عنوان مثال، فروشندگان ممکن است CIF را انتخاب کنند زیرا آنها درک بهتری از محمولههای خود در مقابل خریداران دارند. در مقابل، خریدار ممکن است FOB را به همین دلایل ترجیح دهد. با این حال، خود شروط مطرح نیستند و بیشتر بحث بر سر اینکه از کدام شرایط استفاده شود در مقابل وضوح خود شرایط، بحث میشود.
مزایا
- اصطلاحات به راحتی قابل درک
- استاندارد سازی بین المللی
- بهروزرسانی و شفافسازی توسط یک نهاد بین المللی (ICC)
معایب
- تفاوت بین ترجیحات خریدار و فروشنده هنگام انتخاب شرایط
- برخی شرایط یک طرف را در معرض هزینههای اضافی قرار میدهد.
آیا هنوز هم میتوانم از اینکوترمز ۲۰۱۰ بعد از ۱ ژانویه ۲۰۲۰ استفاده کنم؟
بله، هنوز هم استفاده از قواعد اینکوترمز ۲۰۱۰ قابل قبول است. با این حال، خریدار و فروشنده هر دو باید با اینکوترمز ۲۰۱۰ یا ۲۰۲۰ موافقت کنند و کتباً توافق کنند که از یک نسخه استفاده کنند.
۱۱ اینکوترمز پرکاربرد کدامند؟
۱۱ اینکوترمز عبارتند از:
- Ex Works (EXW): تحویل در محل کار
- Carrier Free (FCA): رایگان تا تحویل ب اولین حامل
- Carriage Paid To (CIP): حمل رایگان
- Carriage and Insurance Paid To (CIP): حمل و بیمه رایگان
- DAP: تحویل در مقصد نهایی
- Place Unloaded (DPU): تحویل در مقصد نهایی تخلیه بار
- DDP: تحویل رایگان در محل تعیین شده در کشور خریدار
- FAS: تحویل رایگان در کنار کشتی
- FOB: تحویل رایگان در عرشه کشتی
- CFR: هزینه و حمل و نقل
- CIF: هزینه، بیمه و حمل و نقل
چرا از اصطلاحات اینکوترمز استفاده میشود؟
قواعد اینکوترمز برای شفاف سازی اصطلاحات تجاری در تجارت بین المللی استفاده میشود. مزایای بسیاری از اینکوترمزها بیشتر از معایب اکثر معاملات است، به همین دلیل است که بسیاری از قراردادهای تجاری با استفاده از اینکوترمز تسهیل میشوند. هنوز ترجیحات بین طرفین وجود دارد و خود شرایط باید قبل از نهایی شدن توافق مورد مذاکره قرار گیرند.
سخن آخر
اینکوترمز اصطلاحات مفیدی هستند که برای تسهیل تجارت بین المللی استفاده میشوند. آنها با کاربرد در روشهای مختلف حملونقل و آنهایی که به طور خاص شامل حملونقل آبی هستند از هم جدا میشوند. شرایط، مسئولیت بین خریدار و فروشنده را طبقه بندی میکند، اما برخی از جنبههای تجارت وجود دارد که شرایط آنها را پوشش نمیدهد، مانند کالاهای فروخته شده یا مسئولیتهای آینده. به همین دلیل، اینکوترمز باید برای کمک به شفاف سازی توافقات استفاده شود و نباید کل توافق باشد. جهت انتخاب قواعد اینکوترمز مناسب شرایط خودتان میتوانید با کارشناسان ما در گروه تجاری ققنوس در ارتباط باشید.
از این قسمت میتوانید به ما امتیاز دهید