اگر حاکم شوم غذایم را ساده تر خواهم کرد / مسئولان فقط از پشت شیشه های ضد گلوله به مردم ننگرند!

به گزارش تراز: فضل بن شاذان نیشابوری می گوید از امام رضا (ع) شنیدم که فرمود:
«به درستی که ما در بررسی احوال بشر هیچ گروه و فرقه ای را نمی یابیم که در زندگی موفق و پایدار باشد مگر بوجود سرپرستی که امور مادی و معنوی (دین و دنیای) آنان را مدیریت نماید.»
این بیان نورانی امام به صراحت به ضرورت مدیریت و رهبری جامعه اشاره دارد و سعادت یک ملت را وابسته به مدیریت صحیح آن می داند.

** مسئولان فقط از پشت شیشه های دودی و ضد گلوله مردم را ننگرند!
حضرت همچنین مدیر جامعه اسلامی را به مثابه ستون میانی خیمه می داند: «آیا نمی دانی که والی مسلمانان همچون ستون میان خیمه است (که اولاً تمام بار سقف روی آن استوار است و ثانیاً مانند نقطه مرکزی دایره شعاعش نسبت به همه جوانب یکسان است) به طوری که هر کس در هر زمان و از هر طرف که اراده کند به او دسترسی خواهد داشت.»
این تشبیه نورانی و زیبا بیانگر این نکته است که مدیر و مسئول در جامعه اسلامی باید در دسترس مردم باشد تا بتوانند مشکلاتشتن را با او در میان بگذارند. نه اینکه از ۷ صبح تا ۹ شب در طبقه سی ام یک ساختمان مستقر شود و چندین نگهبانی و گیت و بازرسی بین او و مردم فاصله انداخته باشد. همچنین بینگر این نکته است که مدیر باید دردآشنا و میان عامه مردم باشد، مثلا گاهی سوار مترو و بی آر تی هم بشود، گاهی درون شهر قدم بزند و فقط از پشت شیشه های دودی و ضد گلوله خودرو اش مردم را ننگرد!
نکته ای که در نظام های غیر دینی جزو ضرورت ها محسوب نمی شود اما در جامعه اسلامی نباید بین مدیران و مردم فاصله ای وجود داشته باشد و لذا مولای متقیان کارگزانشان را به شدت از این مساله بر حذر می داشتند که مبادا مردم از بیان مشکلاتشان در حضور شما بترسند یا به کارگزاران دسترسی نداشته باشند.

** اگر حاکم شوم غذایم را ساده تر خواهم کرد
حضرت ثامن الائمه (ع) در جایی دیگر به لزوم ساده زیستی مسئولان و مدیران در حکومت اسلامی اشاره می نمایند:
«اگر زمام حکومت را در دست گیرم غذای ساده تر و کم ارزش تری خواهم خورد و لباس خشن و زبر (پس از لباس های نرم) بر تن خواهم کرد و (پس از آسایش) با سختی و مشقّت خواهم زیست.»
این بیان امام نیز به صراحت مسئولیت سنگین مدیران در حکومت اسلامی را تبیین می کند که حتی در زندگی شخصی خود نیز باید با مراعات کامل و رعایت مصالح جامعه اسلامی رفتار نمایند. لذا یک مدیر نمی تواند بگوید این زندگی خصوصی من است و هرطور بخواهم زندگی می کنم زیرا اگر بنا بود هرطور زندگی کنی نباید مسئولیت خطیر مدیریت را می پذیرفتی. وقتی امروز با موضوع فیش های نجومی مواجه می شویم و پاسخ برخی مسئولان را می شنویم بیشتر به یاد این کلام امام می افتیم.
این کلام گهربار مؤیّد سخن مولای متقیان (ع) است که فرموده اند: «خداوند مرا برای مخلوقات خودش امام قرار داد پس بر من واجب ساخت که درباره خودم و خوردنی و نوشیدنی و لباس هایم، همچون ناتوان ترین مردم زندگی کنم تا فقیر به فقر من اقتدا کند و ثروتمند به سرکشی برنخیزد.»
البته قطعا نیاز نیست همه کارگزاران در سطوح مختلف مدیریتی مانند ائمه همپای فقیرترین افراد جامعه زندگی کنند ولی نمی شود این تلنگرها را هم نادیده گرفت و با زندگی اشرافی و تجمل گرایی و فیش های نجومی موجب دلسردی و دلزدگی مردم نسبت به ارزش ها شد.